EN ISO 11611: Ochrona procesów spawalniczych i pokrewnych
EN ISO 11611 to europejska norma skupiająca się na ochronie pracowników zajmujących się spawaniem i procesami pokrewnymi. Określa wymagania dotyczące odzieży ochronnej noszonej podczas tych operacji, aby zapewnić bezpieczeństwo inżynierom.
Zakres EN ISO
EN ISO 11611 obejmuje odzież ochronną noszoną przez pracowników wykonujących spawanie, cięcie i procesy pokrewne. Zawiera wytyczne dotyczące projektu, materiałów i wymagań użytkowych tej odzieży. Celem normy jest ochrona pracowników przed zagrożeniami związanymi z tymi procesami, takimi jak iskry, rozpryski stopionego metalu i ciepło.
Metody testowania i wymagania eksploatacyjne
W normie EN ISO 11611 zastosowano specjalne metody testowania w celu oceny wydajności odzieży ochronnej noszonej podczas spawania i procesów pokrewnych. Niektóre z kluczowych metod testowania i wymagań dotyczących wydajności obejmują
Ograniczone rozprzestrzenianie się płomieni (A1 i A2)
Test ten mierzy odporność tkaniny na rozprzestrzenianie się płomienia. Odzież nie powinna się dalej palić ani tworzyć dziur, jeśli zostanie wystawiona na działanie małego płomienia przez określony czas.
Ciepło konwekcyjne (B)
Ten test ocenia zdolność odzieży do ochrony użytkownika przed konwekcyjnymi źródłami ciepła, takimi jak gorące gazy lub powietrze. Odzież powinna zapewniać odpowiedni poziom izolacji, aby zminimalizować przenoszenie ciepła.
Ciepło promieniowania (C)
Ten test ocenia zdolność odzieży do blokowania przenoszenia ciepła z promieniujących źródeł ciepła. Odzież powinna zapewniać skuteczną ochronę przed promieniowaniem cieplnym powstającym podczas spawania i procesów z nim związanych.
Łuk elektryczny (klasa 1 i klasa 2)
EN ISO 11611 obejmuje również ochronę pracowników przed zagrożeniami termicznymi wynikającymi z narażenia na łuk elektryczny. Określa dwie klasy odzieży ochronnej w oparciu o jej działanie podczas badania łukiem elektrycznym.